مامان از کودکی هام بگو

پسرکم مونس تنهایی من بعد از خدا و بابا پسرکم عزیزکم خنده های شیرین کودکیتو واست ثبت کردم, بزرگتر که شدی مطمین باش یه روز دلت واسه بی ریا لبخند زدن و بی ریا دوست داشتن آدما تنگ میشه و ازهمه مهمتر واسه دنیای پاک و مخملی کودکیت دلبند مادر باهمه شیطونیات و گاهیم گله های مادرانم , دلم پرمیزنه واسه لحظه لحظه با تو زندگی رو زندگی کردن پسرکم بد روزگاری شده, همه جا و همه کس یاد ایام گذشته می کنن. انگاری هیچ کسی نیست که روزهاشو واقعا زندگی کرده باشه. نمی دونم دنیای زمونه تو چی میشه, دنیای مجازی , الکترونیکی و همش پراز اطلاعات جورواجور یکه یه روز یه قانون تثبیتش میکنه روز دیگه یه قانون اونو نفی . گل مامان دوشب پیش مست...